autyzmwszkole.com

Pobawmy się w złość

Uczestnicy dobierają się parami i odgrywają wymieniane przez prowadzącego konfliktowe sytuacje, do których dochodzi najczęściej w grupie, na przykład:

• Jedno z dzieci ma super mazaki, a drugie korzysta z nich cały czas, nie pytając nawet o zgodę i traktując to jako coś zrozumiałego/normalnego, a do tego psuje jeszcze niektóre z nich;
• Dziecko stoi na początku kolejki (na przykład przy wsiadaniu do autobusu, czy przy przydzielaniu do drużyn sportowych), aż nagle pojawia się drugie i przepycha się do przodu.

Uczestnicy zabawy omawiają dany problem z punktu widzenia atakującego i pokrzywdzonego dziecka. Po pewnym czasie następuje bowiem zamiana ról, aby obaj mieli szansę wczuć się w każdą ze stron konfliktu. W miarę możliwości dzieci powinny znaleźć rozwiązanie spornej kwestii. Propozycje poszczególnych par przedstawiane są potem na forum grupy i sprawdzane pod kątem przydatności w rzeczywistych problematycznych sytuacjach.

Złagodzenie kłótni

Grupa wyobraża sobie, że dwoje uczestników, nazwijmy ich Paweł i Sabina, zaprzyjaźnionych jest ze sobą już od czasów przedszkolnych. Prawie zawsze bawią się ze sobą i najczęściej dobrze się rozumieją. Oczywiście, niekiedy również się kłócą. Pewnego dnia jednak są strasznie wściekli na siebie nawzajem. Nie chcą nigdy już więcej wspólnie się bawić ani też ze sobą rozmawiać. Dlatego są tacy rozzłoszczeni? I co mogliby zrobić, aby znowu żyć w zgodzie? Przecież szkoda byłoby zniszczyć taką długą przyjaźń tylko przez jedną głupią kłótnię.

Każde z dzieci próbuje najpierw samodzielnie znaleźć odpowiedzi na te pytania. Następnie uczestnicy przedstawiają swoje propozycje na forum grupy i wspólnie zastanawiają się, które z nich są najlepsze i już sprawdzone albo też które chcieliby wypróbować przy najbliższej kłótni (Portmann, 2008).

źródło: R. Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji, Jedność, Kielce 2008