Kołysanie
Ta zabawa będzie szczególnie podobać się dzieciom, które lubią wykonywać powtarzające się ruchy. Kołysanie przez inną osobę może okazać się jeszcze przyjemniejsze
Cele:
- Stymulacja układu przedsionkowego.
- Rozumienie pojęć „szybko” i „wolno”.
- Rozumienie komendy „Stop!”.
Potrzebne przedmioty:
- Brak.
Przygotowanie:
- Za każdym dzieckiem staje dorosły.
Jak się bawić:
Trzymając dziecko mocno na wysokości bioder lub tułowia, śpiewaj słowa piosenki podane poniżej (do melodii Panie Janie). Najpierw kołysz dziecko z boku na bok, a potem w przód i w tył. Bujaj je na tyle, by poczuło, że ciało podczas tego ruchu odchyla się do pionu. Kiedy znajdzie się w pionie, powiedz: „Stop!”.
Kołyszemy, kołyszemy.
Teraz stop!
Teraz stop!
Znowu kołyszemy.
Znowu kołyszemy.
Teraz stop!
Teraz stop!
Odmiany:
- W kolejnej turze przyspiesz bujanie na boki oraz w przód i w tył. Zanim zaczniesz kołysać, upewnij się, że dziecko jest przygotowane na zmianę ruchu: „Teraz będzie szybko. Jesteś gotowy?”.
- W następnej turze bujaj w zwolnionym tempie. Wcześniej uprzedź dziecko: „Teraz będzie wolno”.
- To samo ćwiczenie wykonajcie w pozycji siedzącej lub klęczącej.
Czego dziecko się uczy:
- Dzieci uczą się, gdzie znajduje się środek ich ciała, odczuwając odchylenia od pionu. Informacje te gromadzone są w uchu środkowym i pomagają w przetwarzaniu danych wejściowych. Dzięki temu dziecko jest w stanie dostosować swoje ruchy, kiedy czuje, że może się przewrócić, gdyż jego ciało się przechyla. Ta świadomość, wykształcona pod wpływem dwóch rodzajów ruchu, przynosi podwójną korzyść.
- Radykalny sposób konfrontacji z bodźcami pomaga nadwrażliwym dzieciom zwiększyć swoją świadomość.
- Dzieci zaczynają rozumieć znaczenie komendy „Stop!” oraz uświadamiają sobie, jakie to uczucie. Gdy ktoś każe im się zatrzymać w innych okolicznościach, będą wiedziały, czego się od nich oczekuje i jakie wiążą się z tym odczucia.
- Gra jest jednocześnie zaskakująca i przewidywalna. W miarę jak dzieci przyzwyczajają się do niej, są coraz bardziej świadome, że za chwilę nastąpi moment zatrzymania. Natomiast tempo ruchów jest za każdym razem zaskakujące.
Modyfikacje:
- Siłę, z jaką dziecko jest kołysane, należy dostosować do jego indywidualnych preferencji. Jeżeli potrzebuje więcej bodźców proprioceptywnych, energiczny ruch podziała odprężająco, jednocześnie dając mu satysfakcję.
- Jeżeli dziecko jest defensywne, delikatne bujanie będzie mu bardziej odpowiadać. Być może będzie wolało kołysać się samo.
- Niektórym dzieciom zależy na samodzielności, ale trudno im utrzymać równowagę. Warto wówczas przeprowadzić tę zabawę na siedząco lub na kolanach (Sher, 2014).
źródło: B. Sher: „Gry i zabawy we wczesnej interwencji…”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2014
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
- Pakiety lekcyjne
- Zajęcia rewalidacyjne dla ucznia ze spektrum autyzmu
- Bawimy się razem – zajęcia rewalidacyjne dla uczniów ze spektrum autyzmu
- Uczeń z niedosłuchem – program rewalidacji indywidualnej
- Pojęcia ilościowe – Rozwój umiejętności szkolnych w spektrum autyzmu – scenariusz zajęć
- Przykładowy program terapii pedagogicznej dla ucznia z ASD – poziom poznawczy
- Zajęcia rewalidacyjne – spektrum autyzmu i zaburzenia pokrewne
- Układanie w logiczny ciąg – spektrum autyzmu
- Ćwiczenia percepcji słuchowej – pomysły na zajęcia rewalidacyjne dla dzieci ze spektrum autyzmu
- Przykładowa ocena pracy rewalidacyjnej
- Depresja i nawykowe wyrażenia w autyzmie – zajęcia
- Przykładowe sprawozdanie z zajęć rewalidacyjnych
autyzmwszkole.com 