Konwergencja jest to zbieżny, symetryczny ruch oczu w kierunku nosa, dzięki któremu otrzymujemy ostry obraz oglądanego obiektu skupiający się w dołku centralnym – miejscu najostrzejszego widzenia.

Przy patrzeniu w dal oczy ustawiają się prawie równolegle. Równoległość linii wzroku zmienia się wraz z odległością przedmiotu, na który dana osoba patrzy (Odowska-Szlachcic i Mierzejewska, 2013; Schneck, 2010). Zaburzenia konwergencji powodują przede wszystkim widzenie podwójne, a w konsekwencji częste bóle głowy. Trudności w wykonywaniu precyzyjnych prac manualnych, szybka męczliwość przy pisaniu i rysowaniu, pogarszająca się czytelność pisma mogą być objawami niepoprawności w zakresie konwergencji. Również zmienianie odległości trzymanego tekstu lub przedmiotów podczas wykonywania różnych czynności jest często związane z zaburzeniami opisanych powyżej ruchów oczu.

Do badania konwergencji i akomodacji, które przeprowadza się u dzieci powyżej 5.-6. roku życia, służy tzw. linijka akomodacyjno-konwergencyjna. Orientacyjną oceną konwergencji jest obserwacja pracy gałek ocznych podczas zbliżania do oczu ołówka z przedmiotem umieszczonym na jego końcu. Podczas badania należy zwrócić uwagę, czy obie gałki oczne poruszają się symetrycznie, zbieżnym ruchem, i czy dziecko potrafi utrzymać spojrzenie do końca próby. Badanie należy powtórzyć 2-3 razy. Odległość od nasady nosa do punktu, w którym jedno oko przesuwa się w kierunku skroni, drugie zaś utrzymuje na przedmiocie, to zakres konwergencji (Piotrowska-Madej, Żychowicz, 2018).

źródło: K. Piotrowska-Madej, A. Żychowicz, Smart Hand Model…, Harmonia, Gdańsk 2018