Obecnie jest to jedna z najbardziej kontrowersyjnych kwestii, poruszanych przez rodziców. W skrócie – uczeń niepełnosprawny powinien mieć dodatkowe zajęcia
w ramach rewalidacji oraz pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Uczeń niepełnosprawny powinien mieć dostęp do wszystkich rodzajów wsparcia, zalecanych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego.

W praktyce kwestia liczby godzin tego wsparcia zależy od wielu czynników, zwłaszcza od środków przekazanych przez organ prowadzący i związanych z nimi zasobów kadrowych placówki, chociaż powinna przede wszystkim wynikać z realnych potrzeb ucznia.

Zajęcia rewalidacyjne – 2 godziny gwarantowane w Rozporządzeniu

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lutego 2012 roku w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych uczniowie niepełnosprawni uczęszczający do klasy ogólnodostępnej lub integracyjnej powinni mieć zapewnione 2 godziny obowiązkowych zajęć rewalidacyjnych.

W przypadku oddziałów specjalnych przewidziano 1150 godzin rewalidacyjnych na oddział na cały etap edukacyjny, co odpowiada 10 godzinom zajęć w tygodniu – dla wszystkich dzieci w klasie.

Podstawa prawna: Zał. Nr 1 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lutego 2012 roku w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. 2012 nr 0 poz. 204)

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna

W prawie oświatowym nie ma jasnego zapisu, ile godzin pomocy psychologiczno-pedagogicznej powinien otrzymać uczeń z orzeczeniem. Z resztą taki zapis byłby bez sensu, bo pomoc ta ma charakter indywidualny, powinna być dopasowana do potrzeb ucznia, a te są w każdym przypadku inne.

Ostateczną decyzję w sprawie wymiaru godzinowego poszczególnych zajęć podejmuje dyrektor, biorąc pod uwagę ogólną liczbę godzin przewidzianą na określone formy wsparcia w roku szkolnym w jego placówce.

Podstawa prawna: par. 20 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 30 kwietnia 2013r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. 2013 poz. 532)

Wymiar godzin zapisany jest w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym.

Podstawa prawna: par. 20 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 30 kwietnia 2013r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. 2013 poz. 532)

W szkole pomoc psychologiczno-pedagogiczna może być udzielana w postaci:
– klas terapeutycznych
– zajęć rozwijających uzdolnienia (godzina trwa 45 minut, liczba uczestników zajęć wynosi do 8),
– zajęć dydaktyczno-wyrównawczych (godzina trwa 45 minut, liczba uczestników zajęć wynosi do 8),
– zajęć specjalistycznych (godzina trwa 60 minut): korekcyjno-kompensacyjnych (dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się; liczba uczestników zajęć wynosi do 5), logopedycznych (liczba uczestników zajęć wynosi do 4), socjoterapeutycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym (dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne; liczba uczestników zajęć wynosi do 10),
– zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu w przypadku uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych,
– porad i konsultacji;

W przedszkolu przewidziane są dwie formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej:
– zajęcia specjalistyczne: korekcyjno-kompensacyjne, logopedyczne, socjoterapeutyczne oraz innych zajęcia o charakterze terapeutycznym (przeznaczenie, czas trwania i liczba uczestników jak wyżej)
– porady i konsultacje

Podstawa prawna: par. 7- 13 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach ((Dz.U. 2013 poz. 532)

W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć specjalistycznych w czasie krótszym niż 60 minut, zachowując ustalony dla ucznia łączny czas tych zajęć.

Ważne: pomoc psychologiczno-pedagogiczna może być także udzielona z inicjatywy samego ucznia lub rodziców. Rodzice mogą więc wnioskować o objęcie dziecka dodatkowym wsparciem np. w trakcie oczekiwania na wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Podstawa prawna: par. 6 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 30 kwietnia 2013r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. 2013 poz. 532)

Uwaga: Niektóre gminy, zwłaszcza większe, tworzą lokalne zasady organizacji roku szkolnego i w nich precyzują, ile godzin dodatkowych zajęć może uzyskać uczeń z orzeczeniem. Niekiedy prowadzi to do nadmiernej standaryzacji i zapominania o konieczności realizowania przez szkołę zaleceń zawartych w jednostkowym orzeczeniu. Należy pamiętać, że rodzaj i wymiar zajęć wspomagających rozwój dziecka powinien przede wszystkim uwzględniać potrzeby dziecka w szczególności te, które określono w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego.

Podsumowując, z przepisów wynika wprost, że szkoła ma obowiązek zapewnić:

1) realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego;
2) warunki do nauki, sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne, odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci lub uczniów;
3) zajęcia specjalistyczne, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej „ustawą”;
4) inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci lub uczniów, w szczególności zajęcia rewalidacyjne, resocjalizacyjne i socjoterapeutyczne;
5) integrację dzieci lub uczniów ze środowiskiem rówieśniczym, w tym z dziećmi lub uczniami pełnosprawnymi;
6) przygotowanie uczniów do samodzielności w życiu dorosłym.

Podstawa prawna: par. 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lipca 2015 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społeczne i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz. U. 2015 poz 1113)

W związku z powyższym sugerujemy rodzicom, których dzieciom zaproponowano tylko 2 godziny zajęć wynikających z orzeczenia w tygodniu (czyli tylko 2 godziny rewalidacji) wnioskowanie o dodatkowe godziny wsparcia w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Przepisy określają jasno, że szkoła ma obowiązek zapewnić obydwie formy zajęć, niestety nie precyzują pojęcia rewalidacji i nie określają, czym ona się różni od pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Zwróciliśmy się do Ministerstwa Edukacji Narodowej o jasne wyjaśnienie definicji rewalidacji, jednak z przesłanego nam pisma wynika jedynie, że rewalidacją określa się te formy wsparcia, które nie są pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Pełną treść wyjaśnień można znaleźć na naszej stronie http://www.wszystkojasne.waw.pl/sites/default/files/men_wj3_rz_10.pdf

We wspomnianym wielokrotnie nowym rozporządzeniu w sprawie organizowania kształcenia dzieci niepełnosprawnych (Dz. U. 2015 poz 1113) znalazły się regulacje dotyczące zakresu zajęć rewalidacyjnych dla dzieci z niektórymi niepełnosprawnościami.
W szczególności nowe przepisy wskazują na następujące formy rewalidacji:
1) naukę orientacji przestrzennej i poruszania się oraz naukę systemu Braille’a lub innych alternatywnych metod komunikacji – w przypadku dziecka lub ucznia niewidomego;
2) naukę języka migowego lub innych alternatywnych metod komunikacji – w przypadku dziecka lub ucznia niesłyszącego lub z afazją;
3) zajęcia rozwijające umiejętności społeczne, w tym umiejętności komunikacyjne – w przypadku dziecka lub ucznia z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera.

źródło: wszystkojasne.waw.pl