Wskazówki dotyczące autystycznych uczniów mogą ale i nie muszą ułatwić pracę na lekcji, każdy uczeń jest szczególnie wrażliwy na inne bodźce sensoryczne. Jednak ogólne zasady brzmią podobnie dla wszystkich

Wskazówki dla nauczycieli mających w klasie autystycznych uczniów

Cel polecenia ⇒ plecenie ⇒ sposób wykonania ⇒ czas wykonania polecenia

To podstawowa formuła ułatwiająca pracę na lekcji. Ale czasem trzeba być elastycznym lub działać instynktownie – a czasem wystarczy być tylko uważnym i nie przeszkadzać – ale to już pewnie wiecie.

1. Język „pisany” mile widziany. Polecenia, zadania domowe, prezentacje wizualne lepiej zakotwiczą się w autystycznych mózgach niż wypowiedzi i polecenia słowne.
2. Mów nisko, powoli i zostaw czas uczniowi na „przetwarzanie” informacji, zwykle potrzebują więcej czasu na zrozumienie/poukładanie tego, czego od nich oczekujesz.
3. Podawaj logiczny cel polecenia. Np. dzięki temu ćwiczeniu nauczysz się poprawnego pisania listu. Przyda ci się do pisania maili w przyszłej pracy…
4. Zwracaj się po imieniu. Otrzymasz szybszą reakcję.

Po naszej ostatniej akcji świadomościowej zostałem poproszony o wyjaśnienie: dlaczego osoby z ASD, zwłaszcza te działające na rzecz innych, często wkurza albo mierzi świecenie na niebiesko, czy słynny niebieski puzelek?

Już tłumaczę!

1. Niebieski puzel to symbol firmy AutismSpeaks. Nie fundacji, nie NGOsu (cokolwiek by nie twierdzili), tylko właśnie firmy. Bo inaczej tego nazwać nie można.
   Firmy która twierdzi że mówi „w imieniu” osób z ASD, bez jakiejkolwiek zgody, ba, wbrew bardzo wyraźnemu sprzeciwowi samych zainteresowanych.
   Firmy która chce odebrać nam głos w naszych własnych sprawach!
   Firmy która nędzne 4% poświęca na jakiekolwiek wsparcie dla ściśle wybranych rodzin autystycznych dzieci, 22% na zbieranie kolejnych, coraz większych funduszy… A co z resztą możemy się tylko domyślać.
   Firmy która w założeniach ma „zniszczenie autyzmu wszelkimi dostępnymi metodami” – w tym między innymi eugeniką
   Firmy która popiera i promuje najbardziej szkodliwe „terapie” dla osób z ASD, czym przyczynia się do cierpień tysięcy {pewnie dziesiątek…

Co z biologicznego punktu widzenia dzieje się w sytuacji stresowej?

W naszym układzie nerwowym funkcjonują dwa wielkie podukłady: współczulny i przywspółczulny. Ich działania uzupełniają się: jeśli jeden wywołuje pobudzenie: drugi hamuje. Jeśli jeden powoduje skurcz – drugi rozluźnienie. I tak dalej.

Układem odpowiedzialnym za reakcję na stres i przygotowanie do akcji walki lub ucieczki, jest układ współczulny, i jego główny neuroprzekaźnik: adrenalina.

W momencie wyrzutu adrenaliny:

• następuje rozszerzenie źrenic. Do pewnego stopnia poprawia się widzenie do przodu i zdolność oceny odległości – ale zmniejsza się widzenie peryferyjne, czasem do tego stopnia że pojawia się widzenie tunelowe. Przy gwałtownej reakcji w polu widzenia mogą pojawić się też plamy, zazwyczaj czerwone lub czarne.
• rośnie akcja serca i tzw. wydolność minutowa
• rośnie częstotliwość oddechu, a oddech się spłyca
• główne naczynia krwionośne rozszerzają się, a drobne (podskórne, i te w kończynach) kurczą się. Stąd poczucie „zimnych dłoni” (i stóp). Stąd również znaczne ograniczenie motoryki…

When your voice breaks up
But you want to scream
When you want to wake up
But it’s not a dream
Are you scared?

When you want to run
But your legs are numb
And the taste of death
Dances on your tongue
Are you scared?

Zdradzę wam smutną prawdę: masa, ale na prawdę masa dorosłych z ASD ma zespół stresu pourazowego (PTSD), i/lub zaburzenia lękowe (GAD).

Skąd to się bierze?

Myślę że powody są dwa:

1. Niestety, w porównaniu do neurotypowych, jesteśmy statystycznie bardziej zagrożeni nie tylko „zwykłymi” wypadkami, ale też jest większe prawdopodobieństwo że padniemy ofiarą nękania, przemocy, czy przestępstwa.Spójrzcie na czynniki sprzyjające powstaniu PTSD. To między innymi:
   1. traumy w dzieciństwie
   2. brak wsparcia ze strony bliskich lub środowiska rówieśniczego
   3. poczucie braku kontroli
   4. otrzymanie diagnozy ciężkiej choroby
   5. bycie ofiarą ciężkiego przestępstwa,
   6. znęcania, mobbingu
   7. działań wojennych
   8. lub katastrofyBrzmi znajomo? Według mnie jak najbardziej.Cytując moją lekarkę „często gdy rozmawia się z dorosłym…