Rodzice to nie roboty

Reklamy

Wielu rodzicom bardzo trudno jest zaakceptować fakt, że u ich dziecka zdiagnozowano autyzm. Często instynktownie czują się winni, co może mieć związek z tym, że tak mało wiemy o przyczynach tych zaburzeń

Wśród rodziców dzieci z ASD nierzadko występują objawy depresji. Ponieważ stosunki małżeńskie stają się napięte, liczba rozwodów w rodzinach dzieci o specjalnych potrzebach jest wyższa od przeciętnej. Dlatego ważne jest, by nie myśleć tylko o potrzebach dziecka, ale także o swoich własnych.

Stanowicie najważniejsze źródło wsparcia dla dziecka z ASD. Im zdrowsi jesteście, tym lepszą opiekę możecie mu zapewnić. Jednym z aspektów dbania o siebie jest poświęcenie codziennie odrobiny czasu , nawet jeśli ma to być kilka minut, kiedy wszyscy już zasną, na wykonanie swoich własnych ulubionych czynności.

Zachowaj własną tożsamość inną od tożsamości rodzica dziecka z ASD. Jeden wieczór w tygodniu możesz spędzić poza domem na rozrywce ze znajomymi, podczas gdy twój małżonek zajmie się dziećmi; następnego wieczoru to ty zostaniesz w domu.

Jeśli jesteś samotnym rodzicem, zatrudnij nianię lub poproś kogoś znajomego, by raz w tygodniu zaopiekował się dziećmi, kiedy ty zrobisz sobie przerwę na spotkanie z przyjaciółmi lub załatwienie innych osobistych spraw.

O związek trzeba dbać podobnie jak o zdrowie psychiczne jednostki. Rodzicom może być szczególnie trudno znaleźć czas dla partnera. Ciągłe zaniedbywanie relacji może mieć negatywny wpływ na wszystkich członków rodziny, także na dziecko, któremu tak bardzo chcecie pomóc. Wielu rodziców prosi krewnych lub przyjaciół, by zajęli się dziećmi przez kilka godzin w tygodniu. Inni zatrudniają opiekunów, aby mieć trochę czasu dla siebie lub wspólnych znajomych. Ważnym czynnikiem ograniczenia stresu w rodzinach z dwojgiem rodziców jest dokładne omawianie i uzgadnianie decyzji dotyczących terapii dziecka i innych spraw, aby uniknąć sporów i zachować konsekwencję. Czasami jest to trudne i konieczne okazują się konsultacje ze specjalistą, np. pediatrą lub terapeutą dziecka, którzy omówią z wami różne możliwości i decyzje związane z terapią

Utrzymanie dobrych relacji

Utrzymanie dobrych relacji miedzy dorosłymi może być jeszcze trudniejsze, jeśli jedno z partnerów nie jest biologicznym rodzicem dziecka z ASD. Samotni rodzice, którzy chodzą na randki lub są w nowych związkach, często czują się winni, kiedy nie spędzają czasu z dzieckiem. Z całą pewnością musimy stwierdzić, ze dbanie o siebie jest tak samo ważne jak właściwa opieka nad dzieckiem.

Reklamy

Nowy partner

Jeżeli będziesz samotny, niespełniony i spragniony rozmów z kimś dorosłym, twoja cierpliwość i zapał do zajmowania się dzieckiem z ASD będzie mniejsze. Musisz się starać zyskać specjalny czas z dala od dziecka, mieć możliwość spotkań z innymi dorosłymi, a także angażowania się w związki uczuciowe. Jeżeli twój partner wykaże zainteresowanie ASD, przekazuj mu informacje na ten temat stopniowo. Zachęcaj go do nawiązania kontaktu z dzieckiem z ASD w ustrukturyzowanych okolicznościach, które podkreślają jego szczególne zdolności. Jeżeli chcesz, by dana osoba stała się częścią twojego życia, warto pomóc jej zweryfikować ewentualne stereotypy związane z autyzmem, w które być może wierzy, ponieważ nie ma na ten temat odpowiedniej wiedzy. Pomagaj innym poznać niezwykłą i ciekawa stronę ASD. Jak wiesz, życie z ASD nie zawsze jest łatwe, ale też nie zawsze jest trudne.

Niezależnie od tego, czy wychowujesz dzieci z partnerem, czy jesteś samotnym rodzicem, powinieneś skorzystać z oferty licznych grup wsparcia stworzonych dla rodziców dzieci z ASD. Takie grupy zazwyczaj proponują przydatne rady od rodziców, którzy maja podobne problemy.

Niektóre grupy organizują także opiekę dla dzieci na czas spotkań, co daje rodzicom trochę czasu na odpoczynek, a dzieciom – możliwość nawiązania nieformalnych relacji z rówieśnikami z ASD. Najważniejszą zaletą grup wsparcia jest jednak to, że umożliwiają kontakt z osobami, które pokonały te same problemy z jakimi się zmagasz. Świadomość, że twoja sytuacja nie jest tak niezwykła, jak ci się wydawało, i że masz szansę nauczyć się skutecznych strategii działania od wyrozumiałych rozmówców, może być bardzo kojąca.

Jeżeli w twojej miejscowości nie ma jeszcze grupy wsparcia, możesz rozważyć samodzielne utworzenie takiego klubu. Czasami rodzice, którzy poznali się w szkole dzieci lub podczas terapii, sami zakładają nieformalne grupy wsparcia. Spotkania w prywatnych domach raz w miesiącu dają rodzicom możliwość rozmowy o problemach i udzielanie sobie wsparcia.

Życie w rodzinie z dzieckiem z ASD na pewno jest stresujące dla każdego jej członka (Ozonoff, Dawson, McPartland, 2015)

Co nie zmienia faktu, że jest wyjątkowo rozwijające i podnoszące świadomość z wielu dziedzin naukowych i życiowych o kolejny level.

źródło: S. Ozonoff, G. Dawson. J. C. McPartland: „Wysokofunkcjonujace dzieci ze spektrum autyzmu”, WUJ, Kraków 2015