Cele:

• Współpraca
• Ocena sytuacji
• Negocjacje
• Rozumienie stereotypów
• Samokontrola
• Wyobraźnia
• Słuchanie
• Integracja

Fale na morzu

Uczestnicy stają w kręgu, trzymając brzegi chusty animacyjnej dwoma rękoma na wysokości talii. Na środku chusty umieszczamy dużą, miękką piłkę. Prowadzący zabawę udziela wskazówek dotyczących tego, jak delikatne lub gwałtowne mają być fale na morzu, a uczestnicy poruszają chustą zgodnie ze wskazówkami, cały czas pilnując, by piłka nie spadła na ziemię.

Adaptacje

Opowiedz historię o tym, jak z drobnego deszczyku zrobił się sztorm, a następnie powoli ucichł. Uczestnicy poruszający chustą zgodnie z opisem kolejnych faz burzy.

Umieśćcie na chuście kilka piłek jednocześnie.

Uczestnicy kolejno udzielają wskazówek, jak poruszać chustą rozciągniętą na ziemi (na przykład „zmarszczki na stawie, wielkie fale, tafla lodu”), a dwoje lub więcej graczy spaceruje po rozciągniętej chuście, poruszając się odpowiednio do wielkości fal.

Do zastanowienia

Łatwo czy trudno było współpracować, by nie pozwolić piłce sturlać się z chusty? Co dzieje się, kiedy ktoś robi fale, gdy pozostali stoją spokojnie?

Komiksy

Uczestnicy dzielą się na zespoły i współpracują, tworząc komiks lub college przedstawiający interakcję, w czasie której coś poszło nie tak, lub w czasie której co najmniej jedna osoba poczuła się odrzucona lub wystraszona. Następnie zespoły wzajemnie przedstawiają sobie swoje prace i próbują odgadnąć, co przedstawiają prace kolegów.

Adaptacja

Uczestnicy dzielą się na małe grupki i wymyślają jednominutowe nieme scenki, przedstawiające sytuacje, które wymagają rozwiązania. Odgrywając je przed pozostałymi uczestnikami, którzy próbują odgadnąć, co to za sytuacja.

Do zastanowienia

Porozmawiajcie o różnych punktach widzenia i różnych interpretacjach prac plastycznych i odegranych scenek. Czy zauważyliście w nich jakieś przejawy uprzedzeń lub stereotypów? Jak mają się one do umiejętności współpracy i negocjowania.

Muzyczna równoważnia

Aby ta zabawa się udała, musi wziąć w niej udział co najmniej 12 osób.

Uczestnicy stają w kręgu, jeden za drugim. Każdy trzyma w talii osobę przed sobą. Wszyscy idą, dopóki gra muzyka. Kiedy muzyka przestaje grać, każdy delikatnie siada na kolanach osoby z tylu. Zwykle w pierwszych kilku rundach krąg się rozpada, jednak po kilku próbach większość grup radzi sobie z tym zadaniem.

Adaptacje

Zagrajcie w znikające krzesła – osoba, dla której zabraknie krzesła nie odpada z gry, lecz siada delikatnie na kolanach innego uczestnika. Im dłużej gracie, tym więcej osób będzie musiało zmieścić się w jednym krześle, a zatem trudniej będzie utrzymać równowagę.

Uczestnicy siadają w parach, opierają się o siebie plecami, zginają nogi. Splatają się ramionami i próbują wstać.

Do zastanowienia

To nic złego popełnić błąd lub nie dać rady czegoś zrobić. Dzięki wytrwałości, zmianie sposobu podejścia do zadania lub doskonaleniu własnych umiejętności, często udaje się rozwiązać problem. Czy ta gra stanowiła dla was problem, czy wyzwanie?

źródło: D. M. Plummer, Jak kształtować umiejętności społeczne…, 2010