Jeśli dziecko nadal poprawnie wykonuje określone zadanie w momencie, gdy jedynie lekko dotykasz jego ramienia, możesz wprowadzić technikę wycofywania podpowiedzi zwaną cieniowaniem
Technika cieniowania polega „na podążaniu rękoma za ruchami dziecka w bardzo małej odległości, lecz bez dotykania go (Cooper 1987). Jeśli dziecko nadal właściwie wykonuje zadanie, możesz zacząć odsuwać ręce coraz dalej.
Podczas wdrażania pierwszego planu aktywności Owena zauważyliśmy, że podobnie jak w przypadku większości dzieci, konieczne jest zastosowanie kombinacji wszystkich opisanych technik: stopniowego kierowania manualnego, wycofywania podpowiedzi manualnych w obrębie ciała i cieniowania. Chłopiec szybko nauczył się brania odpowiednich materiałów wkrótce przeszliśmy więc do cieniowania tych reakcji. Wyjątek stanowiła sytuacja kiedy Owen sięgał po smakołyk jeszcze przed otwarciem planu aktywności. W tym przypadku używaliśmy stopniowego kierowania manualnego w celu zapobiegania popełnianiu przez chłopca błędów. Przy zadaniu polegającym na wkładaniu kształtów w odpowiednie otwory używaliśmy wycofywania odpowiedzi manualnych w obrębie ciała. Mimo że chłopiec uczył się różnych zadań w różnym tempie, w końcu potrafił wykonać wszystkie ćwiczenia prawidłowo, kiedy terapeuta stosował jedynie technikę cieniowania. Był to odpowiedni moment, aby zwiększyć dystans pomiędzy terapeutą a dzieckiem.
Zwiększanie dystansu
Jeżeli dziecko właściwie wykona wszystkie zadania z planu aktywności przy cieniowaniu, zrób ostatni krok w procesie wycofywania odpowiedzi – wycofaj swoją obecność. Początkowo możesz cofnąć się o 15 centymetrów. Podczas kolejnej sesji, jeżeli dziecko nadal wykonuje zadania prawidłowo, odsuń się o dalsze 30 centymetrów. Podobnie jak inne decyzje o wycofaniu podpowiedzi, ta związana ze zwiększeniem dystansu również zależy od poziomu realizowania zadań przez dziecko. Jeżeli podczas kolejnych sesji dziecko nadal prawidłowo wykonuje zadanie, cofnij się o następne 30 centymetrów, potem o 60 itd.
Kiedy przebywający w domu Al (10 lat) na etapie techniki cieniowania prawidłowo wykonał swój poranny plan aktywności złożony ze zdjęć przedstawiających ubieranie się i ścielenie łóżka, następnego dnia terapeuci zwiększyli dystans o 15 centymetrów. Kiedy znajdowali się w odległości 30 centymetrów, a Al nadal poprawnie wykonywał swoje zadania, odsunęli się o kolejne 1,5 metra, później o 60 centymetrów itd. W końcowym etapie wycofywania obecności stali za progiem sypialni chłopca, a potem usunęli się poza zasięg jego wzroku. Obserwacje oraz sprawdzenie pokoju i wyglądu Ala pokazały, że chłopiec ubrał się i posłał łózko samodzielnie, a bezpośredni nadzór ze strony terapeuty nie był konieczny” (McClannahan, Krantz 2016).
Activity Schedules for Children with Autisum…
źródło: dr Lynn E. McClannahan, dr Patrycia J. Krantz: „Plany aktywności dla dzieci z autyzmem…”, Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka, Gdańsk 2016
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
autyzmwszkole.com 