Dziecku z ASD nie jest łatwo wtopić się w nową grupę społeczną. Na różnych etapach rozwoju napotyka na opór i odrzucenie

„Np. przez środowisko uczniów w których ceni się umiejętności sportowe ze względu na swoją niezdarność, przez grupy naukowe – ze względu na preferowany przez nie inny styl uczenia się, przez grupy towarzyskie – ze względu na ograniczone umiejętności społeczne. Niestety, jest jedna grupa, która umie zaakceptować i przyjąć rówieśnika z zespołem Aspergera. To grupa osób o złej reputacji, która zawsze ma otwarte drzwi, choć przyjęcie i zaakceptowanie nowego członka jest uzależnione o d podjęcia przez niego niewłaściwego, antyspołecznego zachowania. Nie jest to najlepszy model dla dziecka z zespołem Aspergera. Być może nauczyciel będzie musiał zaaranżować przyjęcie dziecka do bardziej akceptowanej społecznie grupy, zachęcając jej lubianego i popularnego członka, by stał się jego mentorem lub kumplem.

Alternatywna grupa

Nauczyciel może też rozważyć stworzenie alternatywnej grupy na podstawie atrybutów dzieci z zespołem Aspergera. Taka grupa może składać się z kolekcjonerów, naukowców lub ekspertów komputerowych. W każdej szkole można znaleźć kilkoro dzieci o podobnych umiejętnościach i zainteresowaniach, które jednak nie mają innych cech sugerujących konieczność skierowania na ocenę diagnostyczną. Nowa grupa może się spotykać w przerwach, żeby porównywać przedmioty wspólnych zainteresowań (często są to gadżety związane z bohaterami japońskich filmów animowanych) i wymieniać się nimi, realizować projekt zadany przez nauczyciela przyrody albo uczyć się technik programowania od nauczania informatyki. Tego rodzaju przyjaźnie są względnie wolne od krytyki i opierają się na wspólnych zainteresowaniach.

Rodzicielska grupa wsparcia może rozważyć regularne publikowanie newslettera dla dzieci i młodzieży z ASD przy ich czynnym współudziale. Młodzi ludzie mogą pisać o swoich szczególnych zainteresowaniach, które być może dzielą inni czytelnicy lub zespół redakcyjny, podawać informacje o członkach grupy i pokazywać przykłady ich prac, recenzować interesujące filmy i książki, w tym także o zespole Aspergera, rysować komiksy, pisać artykuły, prowadzić rubrykę „Listy do redakcji” lub „Porady”. Pewien nastolatek stwierdził, że dzięki członkostwu w grupie poświęconej myśleniu społecznemu ma odpowiednie kwalifikacje, by zostać mentorem dla rówieśników z zespołem Aspergera, i może udzielać rad dotyczących przyjaźni w rubryce „Porady” w szkolnej gazetce” (Attwood, 2013).

źródło: T. Attwood: „Zespół Aspergera Kompletny Przewodnik”, HARMONIA UNIVERSALIS, Gdańsk 2013