S. I. Greenspan i S. Wieder uważają, że objawy wtórne typowe również dla innych zaburzeń rozwojowych nie powinny być traktowane jako pierwszorzędne kryteria w stawianiu diagnozy dzieciom z ASD, ponieważ nie stanowią jedynie specyficznej cechy autyzmu.
Za objawy wtórne uważa się:
- skłonność do perseweracji (np. ustawianie przedmiotów w powtarzający się sposób,
- machania rękami lub samostymulacji (np. uporczywa obserwacja wentylatora, pocieranie jakiegoś miejsca na podłodze,
- powtarzanie słów w wyuczony sposób albo recytowanie całych książek lub programów telewizyjnych.
Dzieci z zaburzeniami przetwarzania bodźców sensorycznych, takimi jak przesadna reakcja na dotyk lub dźwięk, które oprócz tych problemów prezentują doskonałe umiejętności komunikacyjne i społeczne oraz potrafią czytać i reagować na sygnały emocjonalne, mogą mieć skłonności do samostymulacji lub perseweracji na skutek przeciążenia, a także próbować się w ten sposób samokontrolować. Podobne wtórne zjawiska można również zauważyć u dzieci z poważnymi zaburzeniami zdolności planowania motorycznego. Czasem dzieci z zaburzeniami funkcji mowy albo z bardzo specyficznymi zaburzeniami funkcji kognitywnych lub umiejętności uczenia się także mogą mieć podobne objawy.
Nasze nowe podejście do ASD uwzględnia obserwowane objawy, ale traktuje te informacje z perspektywy rozwojowej. Nowa definicja ASD (USA) zakłada, że objawy wtórne są typem zachowań, które wynikają z braków w sferze kompetencji kluczowych. Na przykład niektóre dzieci nie potrafią uczestniczyć w tzw. wspólnym społecznym rozwiązywaniu problemów podczas zabawy ani swobodnie bawić się zabawkami z rodzicami lub rówieśnikami. Nie potrafią pokazać opiekunowi zabawki, uśmiechnąć się szeroko i sprowokować gestem jego reakcji – najczęściej po prostu ustawiają swoje rzeczy w linii prostej. A zatem objawy te są wynikiem braku opanowania kompetencji kluczowych i wskazują na ten brak. Bardzo ograniczone pole zainteresowań przez komunikację z innymi, jeśli więc nie używają gestów, aby wyrazić swoje życzenia lub potrzeby podczas interakcji, to pole ich zainteresowań pozostaje ograniczone. Wyżej wymienione objawy mogą wskazywać na jakąś formę szerzej rozumianego ASD, ale nie powinny być jedynym kryterium diagnozy. Kluczem do postawienia właściwej diagnozy – i zrozumienia rzeczywistych problemów danego dziecka – jest określenie stopnia, w jakim przejawia ono trzy wyżej wymienione podstawowe umiejętności.
źródło: Stanley I. Greenspan, Serena Wieder: „Dotrzeć do dziecka z autyzmem”, Wydawnictwo U.J., Kraków 2014
#arkusz #ASD #Asperger #AspieZaklinaczka #autyzm #dostosowanie #edukacja #emocje #grupa #IPET #komunikacja #lekcja #logopedia #metody #MikiLittleAspie #motoryka #mowa #pedagog #percepcja #premium #program #przedszkolak #przedszkole #psycholog #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #SylwiaBagińska #szkoła #terapia #uczeń #umiejętnościspołeczne #uwaga #uważność #zabawa #zaburzenia #zajęcia #ZespółAspergera #zmysły #ćwiczenia Autyzm
autyzmwszkole.com 