Psychologia transpersonalna w pracy z uczniami ze spektrum autyzmu
Odkryj zupełnie nowe podejście do wspierania emocji, uważności i tożsamości dzieci z autyzmem.
Ten wyjątkowy eBook to połączenie nauki, praktyki i czułości wobec dzieci, które czują inaczej – intensywniej, głębiej, ciszej.
🔹 Co znajdziesz w środku?
✔️ Wprowadzenie do psychologii transpersonalnej – czyli jak wspierać dziecko jako całość: umysł, ciało, emocje i duszę.
✔️ Ponad 6 gotowych scenariuszy zajęć z ćwiczeniami: bezpieczne miejsce, oddech światła, drzewo JA, mandala spokoju i inne.
✔️ Narzędzia pracy oparte na wizualizacji, oddechu, kolorach, symbolach i opowieściach.
✔️ Wskazówki, jak prowadzić takie zajęcia w klasie, na rewalidacji, TUS czy terapii.
✔️ Inspiracje z pedagogiki waldorfskiej, Montessori, mindfulness i Self-Reg.
✔️ Bibliografia, źródła i strony do dalszego odkrywania.
🔹 Dla kogo jest ten eBook?
– nauczycieli szkół integracyjnych i specjalnych,
– terapeutów pedagogicznych, psychologów, logopedów,
– osób prowadzących TUS i zajęcia rewalidacyjne,
– rodziców dzieci z ASD, ADHD, lękami i trudnościami emocjonalnymi,
– wszystkich, którzy chcą pracować nie tylko z zachowaniem dziecka, ale z jego światem wewnętrznym.
✨ Dlaczego warto?
Bo każde dziecko – również to, które się złości, wycofuje, nie mówi – nosi w sobie światło.
Wystarczy dać mu język, którym będzie mogło je opowiedzieć.
„Nie chcemy uczyć dzieci, jak się dopasować. Chcemy je wspierać, by mogły rozkwitnąć – takimi, jakie są.”
📥 Kup eBook i otwórz nowy wymiar edukacji – holistycznej, czułej i transpersonalnej.
📚 Spis treści:
🔸 Wstęp
- Dlaczego warto spojrzeć na dziecko holistycznie?
- Psychologia transpersonalna – czym jest i jak działa?
- Jak to podejście wspiera uczniów z ASD?
🔸 Rozdział 1: Transpersonalne potrzeby dzieci ze spektrum
- Poszukiwanie sensu, bezpieczeństwa i tożsamości
- Wrażliwość emocjonalna i duchowa u dzieci z ASD
- Symbol, rytuał i metafora jako droga komunikacji
🔸 Rozdział 2: Narzędzia transpersonalne w pracy z dziećmi
- Uważność i medytacja dostosowana do dziecka
- Wizualizacja, oddech, światło i kolory
- Praca z ciałem i wewnętrznym obrazem
🔸 Rozdział 3: Scenariusze zajęć
- Bezpieczne miejsce (wizualizacja i rysunek)
- Moje drzewo JA (tożsamość i poczucie wartości)
- Oddech światła (samoregulacja i spokój)
- Opowieść wewnętrznego bohatera (odwaga i moc)
- Podróż przez emocje (narracja, kolory i symbole)
- Mandala spokoju (cisza i koncentracja)
🔸 Rozdział 4: Jak wprowadzać takie ćwiczenia w edukacji?
- Warsztat w klasie – jak to zrobić krok po kroku?
- Jak tłumaczyć dzieciom te pojęcia?
- Jak reagować, gdy dziecko nie chce „zamykać oczu”?
🔸 Rozdział 5: Rekomendacje, źródła i inspiracje
- Polecane książki (np. Grof, Maslow, Assagioli, Hart & Kindel)
- Inspiracje z pedagogiki waldorfskiej, Montessori, mindfulness
🔸 Wstęp
🌿 Dlaczego warto spojrzeć na dziecko holistycznie?
Wyobraźmy sobie dziecko siedzące w klasie. Spokojne, może trochę za ciche, zapatrzone w okno. Na pierwszy rzut oka – niewiele się dzieje. Ale jeśli spojrzymy uważniej, dostrzeżemy coś znacznie głębszego. W jego wnętrzu toczy się opowieść: o emocjach, których nie umie nazwać, o świecie, który czasem jest za głośny i zbyt szybki, i o potrzebie bycia zauważonym – nie tylko jako „uczeń”, ale jako człowiek.
Współczesna pedagogika i psychologia coraz częściej podkreślają, że dziecko to więcej niż tylko zestaw umiejętności szkolnych. To istota z ciałem, emocjami, potrzebami, duszą, wyobraźnią i potencjałem, który nie zawsze da się zmierzyć testem czy oceną.
„Całościowe podejście do człowieka zakłada, że rozwój intelektualny, emocjonalny, fizyczny i duchowy są ze sobą ściśle powiązane” – Ken Wilber, „Krótka historia wszystkiego”
W pracy z uczniami neuroatypowymi, w tym dziećmi ze spektrum autyzmu (ASD), holistyczna perspektywa staje się wręcz koniecznością. Dziecko ze spektrum może mieć trudność w komunikowaniu potrzeb, w regulowaniu emocji, w rozumieniu społecznych kodów. Ale to nie znaczy, że jego życie wewnętrzne jest uboższe. Wręcz przeciwnie – bywa niezwykle intensywne, symboliczne i bogate.
Dlatego potrzebujemy narzędzi, które sięgają głębiej niż standardowe metody. Takich, które obejmują również sferę wyobraźni, intuicji, ciała i sensu. Właśnie tu pojawia się psychologia transpersonalna.
🔮 Psychologia transpersonalna – czym jest i jak działa?
Psychologia transpersonalna narodziła się w latach 60. XX wieku jako „czwarta siła” psychologii – po psychoanalizie, behawioryzmie i psychologii humanistycznej. Jej prekursorzy – m.in. Abraham Maslow, Stanislav Grof, Anthony Sutich – dostrzegli, że aby naprawdę zrozumieć człowieka, trzeba pójść dalej. Powyżej ego. Poniżej traumy. W głąb świadomości.
„Psychologia transpersonalna to studium najwyższych potencjałów człowieka i rozpoznanie stanów, w których przekracza on ograniczenia własnego ego” – A. Maslow
W centrum tego podejścia znajduje się duchowy i symboliczny wymiar ludzkiej natury. Nie religia – ale wewnętrzne doświadczenie sensu, połączenia, światła. Transpersonalność oznacza „wyjście poza to, co osobiste” – w stronę jedności z innymi ludźmi, z naturą, z głębszym „ja”.
Psychologia transpersonalna integruje:
- praktyki uważności i medytacji (mindfulness),
- pracę z oddechem, wyobraźnią, wizją i snem,
- kontakt z ciałem i intuicją,
- metafory, rytuały i symbole.
To podejście nie jest abstrakcją – jest praktyką. I może działać również… w klasie.
🌈 Jak to podejście wspiera uczniów z ASD?
Dzieci ze spektrum autyzmu często mają intensywne, ale trudne do wyrażenia życie wewnętrzne. Bywają bardzo wrażliwe na bodźce, emocje, niuanse relacyjne – mimo że z zewnątrz mogą wydawać się wycofane. Potrzebują bezpiecznego sposobu, by oswoić swój świat emocji. I właśnie tu psychologia transpersonalna oferuje subtelne, ale skuteczne narzędzia.
✔️ Uważność (mindfulness)
Nauka świadomego oddychania i skupienia na „tu i teraz” pomaga dzieciom z ASD regulować napięcie i wracać do równowagi. Krótkie praktyki (np. „3 oddechy światła”) mogą działać jak „emocjonalny reset”.
✔️ Wizualizacja i metafora
Zamiast wymagać werbalizacji emocji, można zaprosić dziecko do narysowania swojego „bezpiecznego miejsca”, „drzewa Ja” czy „mapy serca”. Dzieci ze spektrum często doskonale reagują na obrazy, struktury i symbole.
✔️ Praca z ciałem i oddechem
Dzieci neuroatypowe często potrzebują ugruntowania – dosłownie. Ćwiczenia, w których „czują stopy”, „oddychają do brzucha” czy „otulają się światłem”, pomagają im zbudować kontakt z ciałem i bezpieczeństwem.
✔️ Budowanie tożsamości
Narracyjne techniki, takie jak „Opowieść Wewnętrznego Bohatera”, uczą dzieci z ASD, że mogą mieć wpływ, że są dzielne, że potrafią. To ważny element wzmacniania samooceny i poczucia sensu.
„Nie musisz być doskonały, żeby być bohaterem. Wystarczy, że jesteś sobą – z sercem.” – z ćwiczeń „Opowieść Wewnętrznego Bohatera”
📖 Historie z sali zajęć
W jednej z klas rewalidacyjnych, terapeuta poprosił dzieci o stworzenie „drzewa siebie”. Jedno z dzieci – chłopiec z ASD, niemówiący – długo wpatrywał się w kartkę. Po chwili narysował mocne korzenie i jeden zielony liść. Gdy terapeuta zapytał, co to oznacza, dziecko napisało na tablecie: „mam tylko jedno marzenie, ale jest mocne jak drzewo”. To był pierwszy raz, kiedy tak wyraźnie wyraził coś o sobie.
📖 Oddech światła
Podczas jednej z sesji indywidualnych, 9-letnia dziewczynka z ASD, która często doświadczała nagłych napadów lęku, została zaproszona do prostego ćwiczenia „Oddech światła”. Na początku była spięta, ręce zaciśnięte, ramiona uniesione. Terapeutka powiedziała tylko:
„Wyobraź sobie, że z wdechem przychodzi do ciebie światło, które otula cię jak miękki koc. A z wydechem wszystko, co cię martwi, odpływa jak chmurka.”
Dziewczynka nie zamknęła oczu, ale zaczęła wolniej oddychać. Po chwili spojrzała na terapeutkę i wyszeptała:
„To koc jest żółty. I pachnie jak mama.”
Po zajęciach powiedziała:
„Mogę sobie oddychać tym kocem w domu?”
Od tej pory miała w tornistrze kawałek żółtego materiału – „na wszelki wypadek”.
To nie była tylko zabawa. To był konkretny, symboliczny sposób na samoregulację – stworzony przez dziecko, zaakceptowany przez dorosłego, zakorzeniony w zmysłowym doświadczeniu.
📖 Podróż przez emocje
W grupie rewalidacyjnej chłopiec z Zespołem Aspergera – bardzo bystry, ale wycofany emocjonalnie – miał problem z rozpoznawaniem stanów emocjonalnych. Gdy klasa robiła ćwiczenie „Podróż przez emocje”, miał za zadanie narysować „Królestwo Złości”. Narysował skały, czerwone niebo i zamek otoczony lawą. Gdy nauczyciel zapytał, czy można wejść do środka, chłopiec odpowiedział:
„Tylko jak ma się płaszcz niewidzialności.”
„A masz taki płaszcz?”
Chłopiec wzruszył ramionami. Po chwili dodał:
„Rysuję go teraz. Jest czarny.”
I dorysował postać w czarnym płaszczu, przechodzącą koło zamku.
Po zajęciach nauczyciel zapytał, czy to znaczy, że czasem czuje złość.
Chłopiec odpowiedział:
„Czasem muszę tam wejść. Ale z płaszczem nie muszę nikogo ranić.”
To był przełomowy moment. Po raz pierwszy ten chłopiec zobaczył emocje jako krajobraz, a nie zagrożenie. A płaszcz – symbol dystansu i ochrony – stał się jego metaforycznym narzędziem na przyszłość.
Psychologia transpersonalna daje nam klucz do drzwi, które prowadzą nie tylko do wiedzy o dziecku, ale do wewnętrznego spotkania z nim. Uczy nas, że każde dziecko – również to z autyzmem – ma w sobie światło. A naszą rolą jako pedagogów, terapeutów i opiekunów, jest pomóc mu to światło dostrzec i nazwać.
Kup eBook
Ebooki znajdują się w zakładce „eBooki” i na głównym szablonie strony.
autyzmwszkole.com 