Tak ona też jest w spektrum.
Najpierw odkryła to w dziecku, potem poszukując odpowiedzi odkryła to w sobie.
Odnalazła się po latach.
Nawet jeśli ktoś jej coś przykrego powie, ona już nie reaguje. Ona wie. Zna siebie. Na tyle aby odejść od negatywnych ludzi, którzy zawsze z przekorą na ustach oraz brakiem wiedzy, będą próbowali ją sprawdzić. Poddać wątpliwościom.
Sprowadzić do poziomu bezradności.
Gdzie ona straci poczucie pewności.
Zaszczuć i zakrzyczeć swoimi banalnymi, powtarzalnymi jak echo frazesami.
Ona wtedy czuje strach, czy ktoś nie zwątpi w jej umiejętności.
Czy jako matka w spektrum jest odpowiedzialna.
Tak bardzo kobiety boją się przyznać do swojej tożsamości w spektrum.
To stanowi niestety element naszej mentalności.
Wystarczy tylko odrobinę wiary i z tej delikatnej,
wrażliwej, wspaniałej kobiety wychodzi odwaga.
Wychodzi kreatywność. Wychodzi wszystko co najlepsze.
I gdy już nikogo się nie boi. Ona może wszystko.
Może synchronizować się nareszcie ze swoim dzieckiem.
Cieszyć się z tej wolności bycia sobą.
Cieszyć się ze swoją małą dziewczynką, która jest w środku.
I w końcu być ❤️
I w końcu żyć
AspieZaklinaczka
Sylwia Niemowna-Baginska
Foto: Seventh Voyage
autyzmwszkole.com 