Przeciągam wtedy czas jak ciepły koc.
Lubię przedłużać ten czas. Gdyż nie chcę jutro robić tego co muszę.

A noc jest od tego co kocham, czego chcę. Wtedy tworzę. Noc jest moim najcenniejszym miedzyczasem.

Rozciągam się w tym cała.
Czuje się bezpiecznie. Rozkładam moje wiersze.

Wtedy jestem najbardziej prawdziwa.

Jak na wakacjach od życia , którego nie chcę.

Z pamiętnika

AspieZaklinaczka
Sylwia Niemowna-Baginska 💓