Terapia mowy w autyzmie, nazywana także terapią komunikacyjną, jest formą interwencji terapeutycznej skierowanej na poprawę umiejętności komunikacyjnych i językowych u osób z zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD). Dzieci z ASD często wykazują trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych, rozumieniu mowy, oraz w używaniu języka w sposób adekwatny do sytuacji.

Podstawowe cele terapii mowy w autyzmie obejmują:

1. Rozwijanie komunikacji werbalnej: Terapeuci starają się wspierać rozwój umiejętności mówienia i rozumienia mowy. Mogą używać różnych metod, w tym obrazków, symboli, czy planów komunikacyjnych, aby ułatwić osobom z autyzmem wyrażanie swoich potrzeb i myśli.
2. Stymulowanie komunikacji niewerbalnej: Terapia mowy w autyzmie skupia się także na komunikacji niewerbalnej, takiej jak gesty, mimika twarzy czy wyrażanie emocji poprzez ciało. Wspieranie komunikacji niewerbalnej może pomóc w budowaniu relacji społecznych.
3. Rozwijanie umiejętności społecznych: Terapeuci pracują nad nauką umiejętności społecznych, takich jak nawigowanie w relacjach społecznych, rozumienie intencji innych ludzi, czy interpretacja sytuacji społecznych.
4. Ułatwianie komunikacji w codziennych sytuacjach: Terapia mowy skoncentrowana jest również na praktycznych aspektach codziennego życia. To może obejmować nauczanie konkretnych zwrotów, które ułatwiają komunikację w różnych sytuacjach.
5. Indywidualne podejście: Każdy pacjent z autyzmem jest unikalny, dlatego terapia mowy powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i umiejętności danej osoby.

Terapeuci mowy często współpracują z innymi specjalistami, takimi jak psycholodzy, pedagodzy specjalni czy terapeuci zajęciowi, aby dostosować terapię do kompleksowych potrzeb pacjenta. Ważne jest również zaangażowanie rodziców i opiekunów, aby umożliwić kontynuację pracy nad umiejętnościami komunikacyjnymi również w domu.

Fazy ćwiczeń

Ćwiczenia często lepiej spełniają swoje zadania, jeśli wykonuje je się w mniej formalnej atmosferze. W zależności od fazy, wyraźne polecenie powiedzenia czegoś może się nie pojawić. Często lepiej jest nie wypowiadać słowa „powiedz”, a po prostu modelować dźwięk/słowo. Ważne jest, żeby zadanie sprawiało wrażenie zabawy i nie przybierało formy sformalizowanego scenariusza. Niektórym dzieciom będzie lepiej jeśli posadzi się je na krześle. Innym, bardziej odpowiada wykonanie usystematyzowanych ćwiczeń, ale większość będzie lepiej reagować, jeśli nada się ćwiczeniom formę zabawy. Podczas modelowania mowy u dziecka, musisz spróbować czy lepsze wyniki da zastosowanie materiałów wizualnych, czy nie. Poniżej przedstawione są fazy ćwiczeń.

Faza 1: Rozwinięcie wokalizacji