Wdzięczność

Prosiaczek zauważył, że chociaż ma Bardzo Małe Serduszko,
to może ono pomieścić całkiem sporą ilość Wdzięczności.
A. Milne

Wdzięczność oraz inne pozytywne emocje przynoszą wiele ważnych korzyści. Wspierają one zdrowie fizyczne, wzmacniając układ odpornościowy i chroniąc układ krążenia. Pomagają nam dojść do siebie po stracie i traumie. Poszerzają pole percepcyjne i wspierają w dostrzeganiu pełniejszego obrazu rzeczywistości oraz istniejących w niej możliwości. Działają ożywczo na ambicję. I łączą ze sobą ludzi.
Mamy skłonność do tego, by czekać na dobre samopoczucie w przyszłości, a w teraźniejszości odczuwamy przede wszystkim stres i zmęczenie. Dzięki wdzięczności można poczuć się dobrze już teraz – zobaczmy więc, jak rozwinąć ją (i inne pozytywne emocje) poprzez dziękowanie, odczuwanie przyjemności, poczucie sukcesu i radość z czyjegoś powodzenia.

Dziękowanie

Przypomnij sobie jakąś ostatnią sytuację, gdy za coś dziękowałeś, czy to na głos, czy to w myślach. Być może kiedy jadłeś posiłek, kiedy ktoś cię przytulił albo kiedy patrzyłeś na gwiazdy. Gdy jesteśmy wdzięczni, wówczas w naszym ciele pojawia się naturalne poczucie spokoju, zaspokojenia potrzeb, satysfakcji.
Pomyśl o czymś, co zostało ci dane, na przykład o przyjaźni i miłości, wykształceniu, życiu i wszechświecie, który powstał gwałtownie ponad trzynaście miliardów lat temu. A to tylko początek. Temu, co w życiu jest bolesne lub trudne, zawsze towarzyszy tyle rzeczy, za które można być wdzięcznym.

W ramach małego eksperymentu przypomnij sobie coś, co otrzymałeś, a potem pomyśl lub powiedz „dziękuję”. Postawa dziękczynna jest dobra sama w sobie. Dodatkowo badacze, w tym Robert Emmons, wykazali, że daje ona niezwykłe korzyści:
■ zwiększa optymizm, szczęście i poczucie własnej wartości, osłabia zazdrość, niepokój i depresję;
■ zwiększa współczucie, szczodrość i gotowość do wybaczania, wzmacnia relacje, zmniejsza samotność;
■ poprawia sen;
■ wzmacnia rezyliencję.

Sposoby rozwijania postawy dziękczynnej

Postawa dziękczynna nie oznacza minimalizowania kłopotów, chorób, straty czy niesprawiedliwości ani zaprzeczania im. Polega ona po prostu na docenianiu tego, co także jest prawdziwe, na przykład kwiatów i słońca, spinaczy i orzeźwiającej wody, życzliwości innych, łatwego dostępu do wiedzy i mądrości czy światła za naciśnięciem przełącznika.
Bądź uważny wobec wszelkiej niechęci do zauważania tych darów, na przykład obawy, że w ten sposób stracisz z oczu swoje problemy czy zmniejszysz czujność. Pamiętaj, że możesz przyjąć postawę dziękczynną, a jednocześnie wyraźnie widzieć to, co może się nie udać.

Kiedy pojawi się ból, sprawdź, czy nie towarzyszą mu jakieś dary. Na przykład nasze dzieci dorosły i wyprowadziły się z domu, co wywołuje w nas z jednej strony ogromną tęsknotę, a z drugiej – olbrzymi podziw i uznanie dla tego, jak rozkwitają w dorosłości.
Jedno z kluczowych odkryć w badaniach nad wdzięcznością dotyczy znamiennej wartości celebrowania darów od życia z innymi ludźmi. Pamiętam, jak wraz z żoną i setką innych rodziców poszliśmy kiedyś do przedszkola naszej córki, aby obejrzeć skecze i piosenki w wykonaniu dzieci. Było to bardzo wzruszające, wszyscy odczuwaliśmy wdzięczność za nasze dzieci oraz ich wychowawców.
Postaraj się, by postawa dziękczynna stała się regularnym elementem twojego dnia. Na przykład możesz położyć coś, co będzie ci przypominało o dziękowaniu, na biurku albo za przednią szybą samochodu. Możesz zapisywać w pamiętniku wszystko to, za co jesteś wdzięczny, albo napisać do kogoś list, w którym opiszesz, za co dziękujesz tej osobie. Świetnie sprawdza się refleksja przed snem nad trzema darami w naszym życiu. Spraw, by uznanie tego, co otrzymałeś, przekształciło się w uczucie wdzięczności, bezpieczeństwa, a nawet podziwu i radości. Zastosuj kroki procesu HEAL, aby chłonąć te uczucia, zatopić się w nich tak samo, jak one będą zatapiać się w tobie. Dzięki ćwiczeniu z ramki będziesz mógł tego doświadczyć głębiej.

Dziękczynienie

Odetchnij głęboko i się odpręż. Pomyśl o kimś, za kogo jesteś wdzięczny. Co otrzymałeś od tej osoby? Niech te wspomnienia staną się uczuciami wdzięczności – pozwól im w siebie wsiąknąć.
Pomyśl, co dobrego przytrafiło ci się w życiu, na przykład o swoich naturalnych talentach, czasie lub miejscu twoich narodzin, o tym, kim byli twoi rodzice, o jakimś szczęśliwym trafie. Nie lekceważąc własnych starań, otwórz się na dziękczynienie za szczęśliwe zbiegi okoliczności w swoim życiu.

Pomyśl o świecie przyrody: kwiatach, drzewach, stadach ptaków, o wszystkim, co żyje w oceanie. Sprawdź, co się stanie, gdy w myślach lub na głos powiesz „dziękuję”. Niech to dziękczynienie wypełni twoje serce i wypłynie na zewnątrz.

Pomyśl o przedmiotach codziennego użytku, które zostały zrobione lub wynalezione przez innych ludzi, często dawno temu: kołach, agrafkach i smartfonach, sosie sojowym, światłach sygnalizacji drogowej i znaku stopu, zamkach błyskawicznych i klamrach przy paskach. Podane tobie, podarowane tobie zasługują na to, byś za nie podziękował.
Zrób krok w tył i pomyśl o tym wszystkim, dzięki czemu powstała Droga Mleczna, nasz Układ Słoneczny, nasza urocza planeta, życie, które pojawiło się ponad trzy miliardy lat temu, rodzaj ludzki, dzięki czemu urodzili się twoi dziadkowie i mieli dzieci, które się spotkały i które stały się twoimi rodzicami. Tyle okoliczności wspólnie zaistniało, żeby sprowadzić cię na ten świat. Patrząc w górę rzeki życia, dostrzeżesz wiele rzeczy, za które możesz dziękować. Wow. Dziękuję ci.

Hanson Rick, Hanson Forrest

źródło:

źródło: Hanson Rick Hanson Forrest, Rezyliencja…, 2022