Nadwrażliwość na ruch

Dzieci z nadwrażliwoscią przedsionkową mogą odczuwać dyskomfort, lęk lub brak tolerancji na szybki ruch lub kręcenie się w kółko

„Mogą występować u nich zawroty głowy lub mdłości, zwłaszcza podczas jazdy samochodem, używania sprzętu na placu zabaw lub na kolejce w parku rozrywki. Samo patrzenie na kogoś jadącego kolejką może sprawić, że dziecko poczuje zawroty głowy lub mdłości, gdyż wywołuje ono odruch przedsionkowo-oczny.

Hipowrażliwość na ruch i poszukiwanie wrażeń sensorycznych

Kiedy dziecko niedostatecznie reaguje na informację przedsionkową, usiłując przeciwdziałać sile grawitacji, może się wydawać nieco leniwe i mieć wiotkie kończyny niczym oklapła szmacianka. Dużym wysiłkiem może być przechodzenie z jednej pozycji do drugiej, na przykład wstawanie z kanapy, aby gdzieś przejść, a także unikać zabaw wiążących się z bieganiem i lekkoatletyką. Zasadniczo może się dużo ruszać, ale niekoniecznie płynnie i w zorganizowany sposób.

Dziecko, które aktywnie poszukuje bodźców ruchowych, stanowi inny przypadek. Bywa w ciągłym ruchu, również z powodu słabo działającego układu przedsionkowego. Może się czuć dobrze tylko wtedy, gdy się porusza, szaleńczo biegając po placu zabaw, bujając się na krześle, chodząc w kółko po pokoju, odbijając piłkę lub obracając w rękach przedmioty w celu zaspokojenia wzmożonego łaknienia bodźców. Kiedy dorośnie, w najlepszym razie będzie znajdowało zdrowe ujście napięcia, np. dzięki grze w piłkę nożną lub ćwiczeniom na bieżni, ale może też dalej angażować się w niezorganizowane poszukiwania sensoryczne, np. zbyt szybką jazdę, gdyż bezpieczeństwo będzie musiało ustąpić przemożnej potrzebie ruchu” (Biel, 2015).

źródło: L. Biel: „Integracja sensoryczna…”, WUJ, Kraków 2015