Szklane kuleczki

Reklamy

Szklane kuleczki

„Siedzimy na podłodze. Naokoło mnóstwo szklanych kulek. Kolorowych, przezroczystych. Różnych wielkości. Mój mały synek podaje kolejną i patrzymy przez nią.
„Zobacz jak się wszystko przez to zmienia.
Perspektywa świata. Widzisz to mamo?”.

Powoli układamy z nich różne wzory, konstelacje.
Robimy tory i patrzymy jak poruszają się płynnie po torowisku. Niesamowite. I tak godzinami. Wpatrzeni.

Kilka lat potem znajdowałam szkice i obliczenia, prędkości i nachylenia.
Liczby, które coś reprezentowały.
Całe bloki rysunkowe zapisane projektami.”

Czasem znajduje te kuleczki w kieszeniach.
Czasem w kątach, zakamarkach, szufladach.
Czasem jeszcze na dywanie.
Wtedy podnoszę, uśmiecham się do siebie i mówię
„No popatrz kuleczko ” … Było warto …

Ten czas był najbardziej wartościowy.
Dał mi więcej niż wszystkie wykłady.
Spędzałam czas z moim dzieckiem przez te lata podczas gdy inni robili kariery, zarabiali. Podczas gdy inni z nas się śmiali i pukali po głowie. Mówili :
„Dobrze, że mogłaś sobie na to pozwolić bo to nienormalne, nie każdy mógłby zrezygnować z pracy.”

Nie każdy. Ale ja nie jestem każda.
Jestem ja.
Ja sobie pozwoliłam.
Rezygnowałam z wielu rzeczy.
Jednak nigdy z ludzi, których kocham.

Nigdy nie rezygnuj z czasu, który możesz spędzić ze swoim dzieckiem.
Nawet jeśli inni mówią Ci różne rzeczy.

To tylko rzeczy.

AspieZaklinaczka
Sylwia N. Bagińska