Cele:

• rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej;
• stymulowanie zmysłów;
• rozwijanie koncentracji uwagi;
• edukacja ekologiczna;
• rozwijanie zasobów osobistych;
• rozwijanie umiejętności innowacyjnego patrzenia na rzeczywistość.

Czas trwania:

• od 45 minut do 1.30 godzin.

Grupa wiekowa:

• od 4. roku życia.

Materiały:

• papier
• kredki
• liście drzew lub kwiaty doniczkowe.

Aranżacja i przebieg

Zabawa, którą warto wykonać w plenerze, tak, by dzieci nie niszcząc przyrody, mogły obserwować ją z bliska i daleka, aby rozwijać w dzieciach koncentrację, uważność, umiejętność skupiania uwagi zarówno na drobnych detalach, jak i w szerszej perspektywie obiektów umiejscowionych na horyzoncie. Zabawa podzielona jest na etapy.

I etap Rysunek magicznego oka

Koordynator zabiera podopiecznych w plener, sprawdzając wcześniej teren, pozwala położyć się na trawie w ciepły, słoneczny dzień, zachęcając by dzieci poczuły radość z przebywania w tak pięknym otoczeniu, wskazując na kolory słońca, nieba, traw, liści, kory drzew, ubrań dzieci. Zaznaczając, iż możliwość czerpania radości z oglądania świata, człowiek zawdzięcza oku. To ono jako doskonałe narzędzie pozwala człowiekowi widzieć małe i duże rzeczy. Opiekun zaprasza dzieci do sporządzenia rysunku magicznego oka, według pomysłu i kreatywności dzieci. Gdy dzieci narysują swoje oczy, opiekun prosi, by dzieci opowiedziały o rysunkach.

II etap Mikroskopowy świat

Opiekun prosi, by dzieci położyły się na trawie i poobserwowali źdźbło trawy. Może być tak, że grupa podchodzi do drzewa, lub krzewu z kwiatami, nie niszcząc, ani nie zrywając roślinności i opiekun prosi, by magiczne oczy dzieci bardzo uważnie przyjrzały się temu co widzą, prosząc by dzieci opowiadały na bieżąco o swoich spostrzeżeniach. O kolorach, budowie, wielkości, długości, fakturze obiektu widocznej dopiero po zbliżeniu, tak jak elementy traw, liści czy płatków kwiatów. Opiekun podkreśla, iż ważne jest dostrzeganie tego, co blisko, zauważanie szczegółów (dzieci są w tym świetne).

III etap Poza horyzont

Opiekun prowadzi dzieci na najwyższy w terenie punkt obserwacyjny obserwacyjny, pokazuje, jak bardzo zmienia się obraz, gdy zmienia się obiekt obserwacji, a następnie prosi dzieci, by opowiedziały co widzą daleko, daleko przed sobą. Jakiej wielkości wydają się te rzeczy, czy są ostre, czy zamazane, jak dzieci odbierają te wrażenia wzrokowe, czy dzieci widzą różnice w obserwacji liścia, a tego, a tego co widnieje na horyzoncie.

Zakończenie

Na zakończenie zabawy opiekun dziękuje dzieciom za to, że patrzyły dzisiaj na świat magicznym okiem. Zachęca, by często przyglądały się temu, co małe, blisko i daleko. Wyraża zachwyt dla umiejętności obserwatorskich, jakimi wykazały się dzieci, organizując wystawę prac magicznych oczu.

źródło: A. Kozdroń, Nowe scenariusze zajęć dla nauczycieli, pedagogów i rodziców…, 2019