To ćwiczenie pomaga ocenić, czy uczeń z trudnościami w nauce potrafi już swobodnie dodawać i odejmować

„Jeżeli uczeń wie, jak się to robi, musimy szybko przejść przez tę część procedury, aby się nie znudził. Pragniemy jednocześnie zwiększyć stopień kontroli.

Procedura

Usiądź koło ucznia, w przypadku ASD – obok niego.

• Z dużego stosu kulek plastelinowych wybierz trzy i połóż przed sobą. Powiedz uczniowi by zrobił to samo.
• Kiedy uczeń położy przed sobą trzy kulki, zapytaj: „Ile ich jest?”. Jeżeli pojawi się choćby najmniejsze opóźnienie w odpowiedzi, powiedz: „Policz je”. Jeżeli uczeń uwzględni również twoje kulki w swoich obliczeniach, powiedz: „Licz tylko swoje”. Jeżeli uczeń „chroni” te, które przeliczył, powiedz: „Wygrałeś już grę w porządkowanie, więcej nie będę tego robił”.
• Posuwaj się dalej tylko wtedy, gdy uczeń odpowie prawidłowo. Dołóż jeszcze jedną kulkę do tych, które masz przed sobą.
• Kiedy uczeń zrobi to samo, zapytaj go, ile ich jest. W przypadku gdy się zawaha, powiedz mu: „Przelicz je”.
• Dodaj dwie lub więcej. Kiedy uczeń pójdzie za twoim przykładem, zapytaj: „Ile ich jest?”. Kontynuuj ten sposób, dopóki uczeń nie zacznie odpowiadać pewnie i bez wahania.
• Następnie przejdź przez cały powyższy proces w odwrotnym kierunku, tym razem odejmując kulki i pytając: „Ile ich jest?”. Postępuj tak dopóki uczeń nie będzie odpowiadał pewnie.
• Zakończ ćwiczenie mówiąc: „Cóż, ty naprawdę umiesz dodawać i odejmować”. Zrób przerwę, zanim przejdziecie dalej.” (Davis, 2006).

#rewalidacja#dodawanieodejmowanie#trudności#poęcia

źródło: R. D. Davis, E. M. Braun: „Dar uczenia się”, ZYSK I S-KA, Poznań 2006