Inteligencja emocjonalna to umiejętność dostrzegania i rozumienia emocji zarówno swoich, jak i innych osób.
Ma ona duże znaczenie w przypadku uczniów z dysleksją/ASD, którzy doświadczając w szkole wielu trudności – łatwo mogą stać się drażliwi i podatni na zranienie.
Aby inteligencja emocjonalna mogła zająć ważne miejsce w procesie kształcenia dzieci, musi się ona zawierać w szkolnym etosie. Istnieje wiele różnych zadań na temat kryteriów jej rozwoju, niemniej jednak można wśród nich wyróżnić kilka najważniejszych czynników:
- świadomość emocji – dotyczy własnej osoby oraz innych;
- empatia – umiejętność brania pod uwagę uczuć i poglądów innych osób;
- umiejętności społeczne – inteligencja emocjonalna przejawia się zazwyczaj w kontaktach społecznych, więc bardzo ważne jest stwarzanie dzieciom okazji do przebywania w sytuacjach, które ich tych umiejętności mogą nauczyć; idealnym przykładem jest tutaj dobrze zaplanowana i dokładnie monitorowana praca grupowa.
Wprowadzenie w szkole programu rozwoju inteligencji emocjonalnej może wywrzeć uboczny, ale bardzo korzystny wpływ na zapobieganie przypadkom znęcania się, polepszenie komunikacji, a także rozwój motywacji, myślenia i zdolności refleksji.
Oto lista pytań, według której możesz sprawdzić, w jakim stopniu twoja szkoła jest przygotowana do wdrożenia programu rozwoju inteligencji emocjonalnej:
- Czy w programie nauczania wzięliśmy pod uwagę indywidualne style uczenia się?
- Czy zadbaliśmy w programie nauczania o rozwijanie myślenia?
- Czy zachęcamy uczniów do tworzenia różnych kół zainteresowań? Co możemy zrobić, aby ich do tego zmotywować?
- Jakie mamy sposoby na podnoszenie poczucia własnej wartości naszych uczniów? Co jeszcze możemy zrobić w tej kwestii.
- Jak dbamy o uczniów, którzy doświadczają trudności emocjonalnych?
- Jakie mamy sposoby – w skali klasy oraz szkoły – na budowanie wśród uczniów motywacji?
- Czy szkoła posiada ujednoliconą politykę dotyczącą wprowadzenia programu rozwoju inteligencji emocjonalnej?
- Czy w szkole odbywają się zajęcia integracyjne? Czy są one monitorowane i oceniane?
źródło: G. Reid, S. Green: „100 i więcej pomysłów, jak pomóc dziecku z dysleksją”, Harmonia Universalis, Gdańsk 2015
autyzmwszkole.com 