Tony Attwood twierdzi, że osoby dotknięte autyzmem „myślą raczej obrazami niż słowami […] Badani z zespołem Aspergera przedstawiali swoje myśli przede wszystkim, lub wyłącznie, w formie obrazów. Wydaje się, że u niektórych osób z ZA dominuje myślenie wzrokowe. Taki styl myślenia może mieć sporo zalet, o czym pisze Temple Gardin:
„Mój umysł jest całkowicie wzrokowy, więc praca przestrzenna, na przykład rysowanie, jest łatwa. Kreślarstwa nauczyłam się sama w ciągu sześciu miesięcy. Projektowałam duże stalowe i betonowe zagrody dla bydła, ale zapamiętanie numeru telefonu lub dodawanie liczb w pamięci ciągle stanowi dla mnie trudność. Muszę to zapisywać. Wszystko, co zapamiętuję, ma formę wizualną. Jeśli muszę przypomnieć sobie jakieś abstrakcyjne podejście, wówczas „patrzę” w myślach na stronę książki lub moje notatki i „odczytuję” z nich informacje. Bez wyobrażenia wzrokowego udaje mi się zapamiętywać jedynie melodie. Z tego co słyszę, zapamiętuję niewiele, chyba że porusza to moje emocje lub potrafię z tego stworzyć jakiś obraz. W klasie pilnie notuję, ponieważ zapomniałabym to, co usłyszałam. Kiedy myślę o pojęciach abstrakcyjnych, takich jak relacje międzyludzkie używam porównań wzrokowych. Na przykład relacje międzyludzkie są jak szklane drzwi przesuwne. Drzwi należy otwierać ostrożnie, jeśli się je kopnie, mogą się potłuc. Gdybym musiała się nauczyć obcego języka, musiałabym to robić na podstawie czytania, a potem przełożyć to na obraz” (Grandin, 1984, s. 145).
Temple napisała książkę, w której opisuje myślenie obrazami oraz jego wpływ na jej życie, w tym rozwinięcie niezwykłych umiejętności w zakresie projektowania (Grandin, 1995/2006).
Wady w szkole
Wadą myślenia wizualnego, jest to, że materiał szkolny wymaga przede wszystkim myślenia werbalnego. Nauczyciel wyjaśnia poszczególne tematy zazwyczaj za pomocą mowy i stylu wykładowego, a nie praktycznej demonstracji. Aby pomóc dzieciom wizualizującym, można stosować diagramy i modele oraz umożliwiać aktywne uczestnictwo. Na przykład na lekcji matematyki dziecko może korzystać z liczydła. Może tez nauczyć się wyobrażać sobie zasady lub zdarzenia jako sceny z życia. Dorośli z zespołem Aspergera mówili mi, że uczyli się historii bądź nauk ścisłych wyobrażając sobie różne zdarzenia (np. „oglądali” w myślach film wideo pokazujący zmiany w strukturach molekularnych). (Attwood, 2013).
Albert
Myślenie wizualne ma także olbrzymie zalety. Osoba z zespołem Aspergera, która myśli wzrokowo, może mieć wrodzony talent do gry w szachy i snookera. Najwybitniejszy naukowiec dwudziestego wieku – Albert Einstein – również myślał wzrokowo. Nie radził sobie ze szkolnymi testami językowymi i stosował wzrokowe metody uczenia się. Jego teoria względności opiera się na wyobrażeniu poruszającego się wagonu i podróżowaniu na promieniu światła. Ciekawostką jest to, że w osobowości Einsteina i w historii jego rodziny można odnaleźć cechy wskazujące na zespół Aspergera (Grandin, 1984).
Katja
„… Większość osób myśli w sposób, który przypomina mówienie sobie w myślach […] Wiele osób z ASD myśli bez głosu i słów. Widzimy w głowie różnego rodzaju obrazy, które sobie przetwarzamy. Często przypomina to bardzo szybko przesuwające się po sobie obrazki. Jeśli chcemy coś powiedzieć, musimy sobie przekonwertować to na słowa i potem wymówić głosem. Jednym zajmuje to mniej czasu, innym więcej. Inny niż głosowy rodzaj myślenia sprawia, że uczymy się i przyswajamy wiedzę w inny sposób. Musimy widzieć, natomiast informacje głosowe pojawiają się i znikają. trudniej jest je zapamiętać. Za to informacje wizualne pamiętamy świetnie. Dlatego wielu z nas wybiera komunikację tekstową ” (K.Schrodinger, rozdział 2.6, s. 13).
źródło:
Tony Attwood: „Zespół Aspergera kompletny przewodnik”, Harmonia Universalis, Gdańsk 2013
Katja Schrodinger: „Koci Świat czyli świat osoby ze spektrum autyzmu”, wersja 1. 1
