Fakt, że istnieją duże różnice miedzy trudnościami poznawczymi związanymi z autyzmem a tymi wynikającymi z zaburzeń uczenia się, nie oznacza, że dziecko nie może mieć obu rodzajów zaburzeń jednocześnie. Chociaż u dzieci z ASD dysleksja występuje rzadko, czasami się to zdarza (Ozonoff, Dawson, McPartland, 2015).
„Jeżeli twoje dziecko ma problem z fonetyką (wymawianiem słów), warto sprawdzić czy nie ma dysleksji. Większość psychologów szkolnych i klinicznych przeprowadza badania w kierunku tego zaburzenia.
NLD
Zaburzenie uczenia się, które częściej występuje u dzieci z ASD, jest upośledzenie zdolności niewerbalnego uczenia się (ang. nonverbal learning disability, NLD mają pewne trudności z matematyką, mniejsze zdolności wzrokowo- przestrzenne (wykorzystywane np. przy układaniu puzzli, szukaniu wyjścia z labiryntu, rysowaniu) i problemy z ręcznym pisaniem, ale radzą sobie dobrze z zadaniami, do których wykonania potrzebne są przede wszystkim umiejętności językowe (np. czytaniem, literowaniem, odpowiadaniem na pytania). Często są mało zręczne, późno zaczynają chodzić lub zdobywają inne umiejętności ruchowe, takie jak jazda na rowerze.
Wiele dzieci z NLD ma trudności z odczytywaniem emocji innych, a także inne problemy społeczne, związane np. z nieśmiałością lub nieumiejętnością nawiązywania przyjaźni. Niektóre z tych trudności pokrywają się z ASD (między innymi problemy społeczne i późny rozwój umiejętności ruchowych), inne są stosunkowo rzadkie przy ASD (mniejsze umiejętności wzrokowo – przestrzenne).
Aby spełnić kryteria diagnostyczne NLD, dziecko musi mieć charakterystyczne objawy tego zaburzenia związane z poziomem zdolności poznawczych i szkolnych, w tym słabe umiejętności matematyczne i wzrokowo – przestrzenne oraz niższy poziom inteligencji niewerbalnej; objawy społeczne i motoryczne nie są wystarczające do zdiagnozowania NLD.
Jeśli twoje dziecko ma kilka z wymienionych trudności, warto poddać je odpowiednim testom, aby sprawdzić, czy mogłaby mu pomoc dodatkowa pomoc w nauce matematyki lub terapia zajęciowa”.
źródło: S. Ozonoff, G. Dawson, J. C. McPartland: „Wysokofunkcjonujące dzieci ze spektrum autyzmu…”, WUJ, Kraków 2015
sylwiaiwan
