Do orientacji przestrzennej dziecka wliczamy ćwiczenia rozwijające orientację w schemacie własnego ciała.
Ćwiczenia rozwijające orientację w schemacie własnego ciała
Budowa ciała:
- wskazywanie i nazywanie poszczególnych części ciała,
- pokazywanie wskazanych części ciała z rozumieniem określeń: góra, dół, przód, tył, bok (we wszystkich kolejnych ćwiczeniach najpierw nauczyciel wskazuje i nazywa, następnie prosi dziecko o wskazanie określonej części ciała:
- „na górze mam głowę, włosy”: „pokaż, co masz na górze?” -dziecko wskazuje np. swoja głowę, włosy,
- „na dole mam nogi, stopy”; „pokaż co masz na dole?” – dziecko pokazuje np. nogi, stopy),
- „twarz, oczy, brzuch i kolana mam z przodu?” – pokazujemy dziecku na sobie, gdzie jest przód; dziecko naśladując, samodzielnie wskazuje, co ma z przodu (twarz – oczy, nos, usta, policzki, brzuch, kolana),
- dotykamy i pokazujemy dziecku: „tu są moje plecy, mogę się nimi oprzeć o ścianę”; „pokaż, co masz z tyłu, gdzie masz plecy” – dziecko może się opierać plecami o ścianę, może pocierać, przesuwać plecami po ścianie, tak by je wyczuć, wówczas mówimy dziecku: „z tyłu masz plecy”,
- „tu mam bok” (pokazujemy od góry do dołu); „pokaż, gdzie masz bok” – pokazujemy razem z dzieckiem najpierw jeden bok, później drugi bok od czubka głowy do stóp) następnie pokazujemy oba boki jednocześnie, informując dziecko: „masz dwa boki”; „pokaż, co masz z boku – pokazujemy razem z dzieckiem boczne części ciała: uszy, ręce.
Kształtowanie relacji ja – przedmiot
Wprowadzenie kierunków od osi własnego ciała:
- patrzenie, spoglądanie zgodnie z poleceniem: góra, dół, przód, bok,
- opuszczanie i podnoszenie zabawki zgodnie z poleceniem góra, dół, przód, tył.
Ćwiczenia orientacji w schemacie ciała drugiej osoby stojącej naprzeciw
Wyrabianie i utrwalanie orientacji w schemacie ciała drugiej osoby stojącej naprzeciw oraz rozwijanie umiejętności dostrzegania drugiej osoby, współdziałania z nią, a także uczenie współpracy i poczucia bezpieczeństwa wynikającego z obecności drugiej osoby.
- ćwiczenia w parach (np. według metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne):
- ćwiczenia „z” – (partner „aktywny”, partner „bierny”; najpierw ćwiczenia tyłem – bez nawiązywania kontaktu wzrokowego),
- ćwiczenia „przeciwko”,
- ćwiczenia „razem” – obydwaj partnerzy aktywni,
- zabawy z naśladowaniem:
- – zabawy przed lustrem (wskazywanie części ciała, odtwarzanie ruchu, min),
- – zabawa w lustro (powtarzanie ruchów, min drugiej osoby przy bezpośrednim kontakcie wzrokowym),
- „rób to co ja” – naśladowanie czynności wykonywanych przez drugą osobę,
- „ja mówię, ty pokaż” – nauczyciel mówi np. „pokaż głowę”, dziecko pokazuje; „połóż ręce na głowie; później odwrotnie; dziecko mówi, nauczyciel pokazuje,
- „pokaż gdzie mam” – nauczyciel pokazuje części ciała na dziecku, następnie dziecko pokazuje je nauczycielowi (Franczyk, Krajewska 2015).
źródło: A. Franczyk, K. Krajewska, Skarbiec nauczyciela- terapeuty…, Impuls, Kraków 2015
Reklamy
sylwiaiwan
Skomentuj