5 odpowiedzi na „Charakterystyka zachowań i potrzeb ucznia z zespołem Aspergera”

1. 

   Wanderratte

   3 marca 2016

   > – źródłem prawdziwej udręki dla dzieci i nastolatków z ZA, ich rodzin i nauczycieli jest odrabianie zadań domowych na satysfakcjonującym poziomie;
   > – otoczenie, w którym dziecko pracuje w domu, musi sprzyjać koncentracji i uczeniu się;

   W moim przypadku było tak, że większość zadań domowych była dla mnie banalna. Jedynym problemem było napisanie tego, co musiało zostać napisane. I strasznie mnie wkurwiało, że musiałum tracić czas na wpisywanie do zeszytu rozwiązań w stylu „2 * (2 + 2) = 2 * 4 = 8”. I w związku z tym pisałum np. „2 * (2 + 2) = 8” i dostawałum opierdol od nauczycielki za liczenie w pamięci. Do dzisiaj nie rozumiem, po co miałum sobie dokładać roboty (mniej wysiłku kosztowało mnie liczenie w pamięci niż zapisywanie trywialnych obliczeń).

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz
   1. 

      sylwiaiwan

      3 marca 2016

      Właśnie, Piotrek też nie zapisuje rozwiązań, albo je skraca, za co obrywa – niestety matma nie idzie mu łatwo. Niby wie – ale często się myli i popełnia błędy w prostych rzeczach…

      PolubieniePolubienie

      Odpowiedz
      1. 

         Wanderratte

         3 marca 2016

         > Niby wie – ale często się myli i popełnia błędy w prostych rzeczach…

         A to właśnie w takim przypadku należy zapisywać pełne rozwiązanie, krok po kroku. Choćby po to, żeby nauczyciel mógł postawić pół punktu za początek rozwiązania.

         PolubieniePolubienie

2. 

   Susan28

   6 marca 2016

   Od jutra rozpoczynam zajęcia korekcyjno – kompensacyjne z uczniem gimnazjum z diagnozą „autyzm, w tym Zespół Aspergera”. Chcę jak najlepiej przygotować się do pracy z nim, a przede wszystkim pomóc w największym możliwym zakresie. Uczeń, z którym mam pracować uzyskał na półrocze ocenę niedostateczną z matematyki, stąd zalecenie dyrekcji, abym uczestniczyła z chłopcem w lekcjach matematyki prowadzonych z całą klasą ( 2 godziny w tygodniu). Moja rola to asystowanie uczniowi, pełna pomoc podczas tych zajęć. Ponadto mam jeszcze 1 godzinę indywidualną z uczniem, którą tak naprawdę nie wiem jeszcze na co przeznaczę (pewnie na realizację zaleceń z orzeczenia, które wskazują kierunek pracy z uczniem). Bardzo chcę pomóc temu chłopcu. Niestety dwa dni temu miałam możliwość zapoznania się z orzeczeniem ucznia, mało czasu na gruntowne przygotowania, tym bardziej, że akurat weekend miałam wyjątkowo zajęty, wcześniej zaplanowany. dzisiaj trafiłam na Pani bloga i pewnie często będę tu wpadać, bo przede wszystkim chcę, by praca z moim uczniem przyniosła efekty.
   W piątek, czyli 2 dni temu miałam okazję poznać mojego ucznia i już wiem, że kontakt werbalny nie będzie łatwy. Ale od czegoś jutro muszę zacząć. Postanowiłam, że zabiorę na pierwsze zajęcia jedną z moich ulubionych gier, może przy niej spróbujemy nawiązać rozmowę. Chciałam dzisiaj jakoś zaplanować pracę z tym uczniem, a czuję, że muszę go pierw poznać, zobaczyć sama, z czym ma problemy, bo orzeczenie to jedno, a rzeczywistość może być odmienna. Czekam na jutro.

   PolubieniePolubienie

   Odpowiedz
   1. 

      sylwiaiwan

      6 marca 2016

      Trzymam kciuki. Gra to dobry pomysł i rozmowa o zainteresowaniach… 🙂

      PolubieniePolubienie

      Odpowiedz