IPET to indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny, który szkoła lub przedszkole obowiązkowo przygotowuje dla ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. Program powinien powstać do 30 września danego roku szkolnego lub w terminie 30 dni od przekazania przez rodziców orzeczenia.
Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny jest tworzony przez Zespół, powołany przez dyrektora. Dobrze, aby w pracach zespołu uczestniczyli wszyscy nauczyciele i specjaliści, którzy pracują lub będą pracowali z dzieckiem oraz rodzice (mają do tego prawo).
Zespół dokonuje diagnozy dziecka, jego mocnych stron i deficytów, analizuje zapisy orzeczenia i proponuje formy wsparcia. W pracach zespołu mogą także uczestniczyć rodzice, specjaliści pracujący z dzieckiem poza szkołą lub pracownicy poradni psychologiczno – pedagogicznej.
Rodzice lub pełnoletni uczeń mają prawo do otrzymania kopii IPET – u.
Podstawa prawna: par. 5 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (Dz. U. 2014 nr 0 poz. 392).
par. 5 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz w ośrodkach (Dz. U. 2010 nr 228 poz. 1489).
par. 22 ust. 2 Rozporzadzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzelania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2013 poz. 532).
Warto wiedzieć, że korzystanie z pomocy psychologiczno – pedagogicznej jest dobrowolne. Pomoc psychologiczno – pedagogiczna polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu jego możliwości psychofizycznych. Można zatem nie zgodzić się zarówno na diagnozowanie dziecka przez szkołę („rozpoznawanie”), jak i na jego udział w zajęciach.
Pomoc psychologiczno – pedagogiczna jest udzielana nie tylko uczniom, ale też rodzicom i nauczycielom. Jako, że korzystanie z niej jest dobrowolne, rodzice mogą odmówić korzystania z porad szkoły.
Podstawa prawna: par. 4 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2013 poz. 532).
źródło: wszystkojasne. waw.pl
